Երեխան առաջին անգամ մաթեմատիկային հանդիպում է, երբ սովորում է անվանել թվերը և հաշվել առարկաները. շատ երեխաներ նախքան դպրոց գնալն են ձեռք բերում այդ հմտությունները: Այդ պատճառով էլ, եթե ձեր երեխաների մոտ առաջին փուլն արդեն հաղթահարված է, գուցե որոշեք այս գլուխը բաց թողնել: Այնուամենայնիվ, ցանկանում ենք ձեզ մի պահ կանգնեցնել և հիշեցնել, թե ինչ բարդ և խորամանկ բան է համրանքի մեր համակարգը: Հին հռոմեացին կամ հույնը, տեղափոխվելով ժամանակակից դպրոցի առաջին դասարան, ակնածանքով կզարմանար թվեր գրելու համակարգից` չէ՞ որ նույն «1»-ը կարող է նշանակել և՛ մեկ առարկա, և՛ տասը, և՛ նույնիսկ հազար: Ինչ վերաբերում է տասնորդական կոտորակներում ստորակետին և տարօրինակ բառերին, ինչպիսիք են «քառասուն» կամ «իննսուն», որոնք չգիտես ինչու համապատասխանաբար նշանակում են «չորս տասնյակ» և «ինը տասնյակ», ապա դրանք խեղճ մարդուն պարզապես կդնեին փակուղու առաջ: Թվերն այնքան էլ պարզ չեն, որքան մեծահասակներիս են դրանք թվում: Զարմանալի չէ, որ շատ երեխաներ, հաշվել վարժվելով, երկար տարիներ չեն կարողանում հասկանալ «դիրքային համակարգը»:
Այս գլխում մի քիչ կպատմնեք, թե ինչպես է մարդկությունը ձեռք բերել ներկայիս համրանքի համակարգը, և ինչպես է այն այսօր մատուցվում դպրոցներում: Նաև կծանոթացնենք որոշ խաղերի և այլ հնարքների հետ, որոնք ձեզ կօգնեն ամրապնդել այս համակարգից ձեր երեխաների գիտելիքները և նույնքան հետաքրքիր և օգտակար կարող են լինել ինչպես տասը տարեկան երեխաների, այնպես էլ նախադպրոցական տարիքի երեխաների համար:
Մարիամ Խաչատրյան 